Powołując się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 1955r. – Sygn. Akt IV CR 39/54 „Błędem w sztuce lekarskiej jest czynność (zaniechanie) lekarza w zakresie diagnozy i terapii, niezgodne z nauką medycyny w zakresie dla lekarza dostępnym”.
Rozróżniamy cztery podstawowe błędy medyczne:

• błąd diagnostyczny (błąd w rozpoznaniu), lekarz mylnie dokona rozpoznania schorzenia wskutek nienależytego zastosowania dostępnej wiedzy (przykładem jest brak badań, nieodpowiednie badania, mylna interpretacja objawów podczas wywiadu z pacjentem, itp.),
• błąd terapeutyczny, występuje wskutek błędnie postawionej diagnozy (przykładem jest mylnie obrana metoda leczenia),
• błąd techniczny, występuje podczas np. zabiegów operacyjnych (chirurgicznych, plastycznych, itp.),
• błąd organizacyjny.

Sprawca, który przyczynił się swoim działaniem do wyrządzenia Ci krzywdy, zobowiązany jest do jej naprawienia. Należne Ci odszkodowanie zależy od okoliczności zdarzenia oraz ich źródeł.

Decyzja odmowna, nie musi świadczyć o zakończeniu sprawy. Oznacza to, że roszczenia należy skierować na drogę postępowania sądowego. Wcześniej warto jednak spróbować złożyć reklamację lub przystąpić do negocjacji ugodowych jeżeli strony wykazują wole do porozumienia.

Na wysokość odszkodowania oraz zadośćuczynienia ma wpływ wiele czynników, których to celem jest rekompensata cierpień fizycznych oraz psychicznych doznanych w wypadku. Istotnym i pomocnym elementem podczas wyliczania należnej kwoty odszkodowania i zadośćuczynienia jest uszczerbek na zdrowiu, zazwyczaj określany w procentach.

Aby wyjaśnić okoliczności wypadku, nierzadko należy zaczekać na opinię biegłego sądowego oraz wyrok karny. Natomiast sprawę można zgłosić do odpowiedniego zakładu ubezpieczeń już w trakcie ustalania okoliczności zdarzenia /wypadku na etapie likwidacji szkody, to da możliwość wypłacenia pierwszych, tak potrzebnych poszkodowanemu tzw. kwot bezspornych, które pomogą np. kontynuować leczenie, rehabilitację, itp.

Będąc uczestnikiem wypadku lub zdarzenia losowego (nieszczęśliwy wypadek), doznając obrażeń ciała lub uszczerbku na zdrowiu możesz ubiegać się o:

• zadośćuczynienie,
• zwrot poniesionych kosztów na: leczenie, opiekę osób trzecich, rehabilitację, utracone zarobki, lepsze odżywianie,
• rentę, na zwiększone wydatki i potrzeby,
• rentę, za zmniejszony dochód,
• rentę, gdy poszkodowany ulegnie całkowitej lub częściowej zdolności do pracy,
• odszkodowanie za szkody rzeczowe.

Na etapie analizy sprawy ustalimy wynagrodzenie naszej kancelarii. W wielu sprawach ustalona prowizja wypłacana jest po przyznaniu naszemu mocodawcy odszkodowania.

Towarzystwo ubezpieczeniowe zobowiązane jest przestrzegać norm czasowych zawartych w ustawie. Natomiast nie będąc w posiadaniu całkowitej dokumentacji, okres wypłaty odszkodowania może się wydłużyć.

Często ofiarami wypadków stają się dzieci, które przyczyniły się również do ich powstania. Osobom małoletnim, które nie przekroczyły trzynastego roku życia nie można przypisać winy ze względu na wiek. Dlatego też wypadki z udziałem małoletnich należy rozpatrywać jedynie na zasadzie ryzyka. Od tego czy Twoje dziecko otrzyma odszkodowanie i w jakiej wysokości, zależy od okoliczności sprawy.

Standardowy okres przedawnienia to 3 lata, natomiast gdy szkoda miała związek z czynem niedozwolonym, okres przedawnienia może wydłużyć się do 20 lat od dnia wypadku / przestępstwa. W tym czasie poszkodowany musi złożyć stosowne roszczenie.

Powstałe w wyniku wypadku szkody należy zgłaszać jak najszybciej. Ubiegać się można o zaliczkę na koszty leczenia i rehabilitacji, a pozostałe kwoty zostaną wypłacone po zakończeniu leczenia.

Szkoda całkowita to sytuacja, w której koszt naprawy pojazdu przekracza jego wartość. Natomiast nie dotyczy to ubezpieczenia Autocasco (AC), w przypadku którego koszty naprawy przekraczające 70% wartości pojazdu to już szkoda całkowita.

Kwota zadośćuczynienia, odszkodowania, zwrot poniesionych kosztów, świadczenia rentowe, mogą zostać pomniejszone o ustalony stopień przyczynienia się (zazwyczaj określany procentowo).